محصولات آرایشی بهداشتی ارگانیک

فصل هشتم

ادامه...

آفتاب به اكراه اشعه‌هايش را از لا به لای ابرهای تيره به زمين شهر كلن تاباند تا مردم را از آغاز روز ديگری با خبر كند. فريدون كش و قوسی به بدنش داد تا خستگی خواب سنگينش را به در كند. با چشمان نيمه باز نگاهی به ساعت روی ميز انداخت. سپس به آرامی از رخت خواب بلند شد و پرده‌ها را كنار زد انعكاس نور خورشيد بر روی برفها چشمانش را آزار می‌داد. آرام آرام و با بی‌حوصلگی از اتاقش خارج شد. آبی به صورتش زد و به آشپزخانه رفت. دلنيا و شوان به مدرسه رفته بودند. ميز صبحانه چيده شده بود قهوه، عسل، كره، مقداری شكلات و نان تست. با ديدن آن لبخندی زد و در دل دلنيا را تحسين كرد. آن روز كمی ديرتر به سر كارش می‌رفت و با خيال راحت صبحانه‌اش را خورد.

آه بلندی سر داد و از كالج بيرون آمد. صدای ظريف دخترانه‌ای باعث شد سرش را به عقب بچرخاند. با ديدن آن دختر اخمی به چهره آورد و فكر كرد: دوباره پيدايش شد، اصلاً حوصله‌اش را ندارم. سپس لبخندی تصنعی زد و گفت: خانم ابراهيم پور با من كاری داشتيد؟

شيرين نفس زنان گفت: استاد خيلی وقت است صدايتان می‌زنم.

- جداً، عذر می‌خواهم متوجه نشدم... حالا، كاری داشتيد؟

شيرين خندۀ بلندی سر داد و گفت: عجله داريد. لابد بازهم اجازه نگرفته‌ايد.

سپس بدون آنكه منتظر جوابی باشد گفت: ديشب نزد مادرم از شما بسيار تعريف كردم طوری كه مادرم مشتاق شد تا در فرصتی شما را ببيند... به خانۀ ما می‌آييد؟

فريدون با بی تفاوتی گفت: من هم خوشحال می‌شوم ايشان را ملاقات كنم. فردا او را با خود بياوريد.

لبخند بر لبان شيرين خشكيد و به آرامی گفت: مادرم پير است.

- فكر نمی‌كنم زياد هم پير باشد، مگر آنكه شما فرزند بزرگش نباشيد.

شيرين سری تكان داد و گفت: من آخرين فرزند او هستم و دو خواهر و دوبرادر ديگر هم دارم.

- پس خانوادۀ شلوغ و گرمی داريد.

- نه، همگی ازدواج كرده‌اند و من و مادرم تنها زندگی می‌كنيم.

فريدون آهی كشيد و با بی‌ حوصلگی به اطرافش نگاهی انداخت، سپس گفت: بنابراين فردا شب به همراه مادرتان به منزل ما بياييد.

شيرين خسته شد با لحنی قاطعانه گفت: استاد طلوعی فردا شب به همراه فرزندانتان بياييد. منتظر شما هستيم.

شيرين می‌دانست كه لجاجت فريدون با اين گفته پايان می‌پذيرد. لبخند پيروزمندانه‌ای بر لب نشاند و ادامه داد: خيلی دلم می‌خواهد آنها را ببينم.

فريدون تسليم خواستۀ شيرين شد و دعوت او را پذيرفت.

دلنيا غرق در تماشای دكوراسيون مجللی بود كه با اشياء گرانبها تزيين شده بود. شوان كه در كنار او نشسته بود تنه‌ای به او زد و آهسته گفت: چرا ادای نديد بديدها را در می‌آوری؟

دلنيا لبخندی زد و گفت: نه بچه جان اينطوری فكر نكن، من از زيبایی آنها خوشم آمده، فقط آنها را تماشا می‌كنم نه آنكه به نداشتنشان حسرت بخورم.

در اين هنگام شيرين نزديك دلنيا شد و گفت: تو نمی‌خواهی كمی راحت باشی؟ بلند شو روسری‌ات را در بياور، خانه به اندازۀ كافی گرم هست.

دلنيا با ترديد نگاهی به فريدون انداخت و منتظر پاسخی از او بود. فريدون گفت: مثل اينكه شيرين خانم با مادرشان تنها زندگی می‌كنند.

دلنيا لبخندی زد و روسری‌اش را برداشت و موهای كوتاه سياه رنگش را بيرون انداخت. شيرين خنديد و گفت: الان شبيه پدرت شدی.

فريدون نگاهی به اطاف انداخت و رو به شيرين گفت: مادرتان هنوز خواب هستند؟... بی‌ موقع آمديم.

شيرين با دستپاچگی گفت: نه، عصر حالش خوب نبود. مسكنی به او دادم و خوابش برد...

حرفش تمام نشده بود كه پيرزنی با موهای سفيد و چشمانی آبی و صورتی‌ رنگ پريده در حالی كه با كمك عصای چوبی خوش نقش و نگارش سعی می‌كرد آرام آرام خودش را به آنها برساند. از راهروی باريكی كه منتهی به اتاق او بود بيرون آمد. شيرين با ديدن او به كمكش شتافت تا او را روی مبل بنشاند. فريدون و دلنيا و شوان كه برای ادای احترام بلند شده بودند نشستند. پيرزن پس از آنكه خستگی‌اش برطرف شد با صدای رنجور به آنان خوش آمد گفت. فريدون گفت: ببخشيد نبايد مزاحمتان می‌شديم شما با اين حالتان احتياج به استراحت داريد.

پيرزن لبخند سردی بر لب نشاند و گفت: مدتها بود كه هيچ مهمانی به خانۀ ما نيامده بود البته جدا از بچه‌هايم...

مكثی كرد و آهی كشيد سپس افزود: آنها هم ديگر سرگرم زندگی‌شان شده‌اند زياد اينجا نمی‌آيند.

فريدون به آرامی طوری كه مراعات حال پيرزن را می‌كرد گفت: گرفتاری‌های زندگی آنقدر زياد است كه همه به نوعی دچار آن شده‌ايم.

پيرزن به نشانۀ تصديق سخنان او سری جنباند و رو به شيرين كرد: شيرين جان نمی‌خواهی مهمانهايت را معرفی كنی؟

شيرين به فريدون اشاره كرد و گفت: ايشان همان استادی هستند كه صحبتشان را كرده بودم آقا فريدون و آنها فرزندانش هستند دلنيا خانم و آقا شوان.

پيرزن خنديد و گفت: پير شده‌ام و بيماری هم قدرت درست فكر كردن را از من ربوده، تا حالا چند بار اسمتان را از شيرين شنيده‌ام ولی زود فراموش می‌كنم. هنوز جای شكر دارد كه آلزايمر نگرفته‌ام. استاد فريدون طلعتی درست است؟

شيرين صورتش را نزديك مادرش برد و گفت: طلوعی مادر جان.

پيرزن خندۀ بلندی زد و سری تكان داد. آنگاه نگاه عميقی به فريدون انداخت. با همان نگاه مهرش به دلش نشست احساس می‌كرد سالهاست او را می‌‌شناسد. فريدون اندكی به جلو خم شده بود. دستانش را روی زانو رها كرده بود و به زمين خيره شده بود. پيرزن كه هنوز نگاهش را از او نبريده بود، تصوير كودكی در مقابلش ظاهر شد كه گوشه‌ای كز كرده بود و در فكر فرو رفته بود. شيرين نگاهی به ساعت بزرگ روی ديوار انداخت و گفت: شام را نياوردند، قرار بود يك ربع پيش...

حرفش تمام نشده بود كه زنگ در به صدا در آمد.

تمام حركات فريدون زير نظر پيرزن بود. در مورد زندگی او كنجكاو شده بود. با دستمال لبهايش را پاك كرد و از فريدون پرسيد: چند وقت است كه به آلمان آمده‌ايد؟

فريدون كه عادت داشت هنگام خوردن غذا صحبت نكند بعد از كمی تأمل جواب داد: حدود 4- 5 سال است.

دلنيا به ميان حرفشان دويد و گفت: پنج سال و نيم.

پيرزن كه از خوردن غذا دست كشيده بود، گفت: مدت زيادی نيست قبلش در ايران بوديد؟

فريدون مقداری آب نوشيد و گفت: خير بيش از بيست سال است كه از ايران خارج شده‌ام. ابتدا در سوئد و بعد ايتاليا، حالا هم اينجا.

لبخندی زد و اضافه كرد: در به در شديم.

پيرزن پرسيد: پدر و مادرت در قيد حيات هستند؟

فريدون نگاهی به چشمان آبی بی فروغ پيرزن انداخت، آهی از نهاد برآورد و گفت: پدرم چند سال پيش فوت كرد، از مادرم نيز خبری ندارم.

پيرزن كه قصۀ زندگی فريدون برايش جالب شده بود بلافاصله پرسيد: مادرت در ايران زندگی می‌كند؟

- بله، نمی‌دانم شايد.

- يعنی اصلاً با او تماس نداشته‌ای؟

فريدون كه با ياد آوری گذشته اشتهايش را از دست داده بود غذا را كنار زد و تشكر كرد. پيرزن هنوز منتظر شنيدن جواب فريدون بود: خير با او تماس نگرفته‌ام.

پيرزن اخمی كرد و با ترشرویی گفت: از شما بعيد است. چطور دلتان آمد، آن بيچاره حتماً از غصه دق كرده و مرده.

فريدون تاب نياورد و گفت: من فقط شش سال مادر داشتم چطور به خاطر بياورم كه مادری دارم. مادری كه حتی يك بار به ديدنم نيامد و هيچ نشانی از خودش برايم به جا نگذاشت.

پيرزن بر خود لرزيد و لبهايش را از هم گشود خواست چيزی بگويد ولی منصرف شد. گويا ترديد داشت نگاه عميقی به فريدون انداخت. هاله‌ای از غم صورتش را گزفته بود. موهای نقره‌ای رنگ در ميان انبوه موهای رنگ شبش خودنمایی می‌كرد. نگاه‌های آبی فريدون با مژه‌های مشكی‌اش چقدر جذاب به نظر می‌رسيد. فريدون آهی سر داد و متوجه نگاه پرسشگرانۀ پيرزن شد، لبخندی زد و چيزی نگفت. پيرزن با لبخند فريدون جرأت پيدا كرد و گفت: تو تنها فرزند پدر و مادرت هستی؟

فريدون سری تكان داد و گفت: بله

پيرزن دستان لرزانش را به زير ميز برد و زانويش را سفت فشرد آنچنان كه گویی درد شديدی را احساس كرده باشد. بعد از آنكه كمی قوت قلب گرفت، پرسيد: اسم پدر و مادرت چه بود؟

شيرين زودتر از فريدون لب گشود و گفت: مادر چقدر سؤال می‌كنی، آن هم سر شام، اشتهايمان كور شد. ببين آقا فريدون چيزی نخوردند. ما هم حوصله‌مان سر رفت.

فريدون با مهربانی برای دفاع از پيرزن گفت: نه من سير شدم، شبها معمولاً كم غذا ميل می‌كنم در ثانی از سؤالهای مادرتان هم خسته نشده‌ام و دوست دارم كنجكاوی ايشان را برطرف كنم.

سپس رو به پيرزن كرد و پرسيد: گفتيد اسم پدر و مادرم چيست؟

پيرزن سری تكان داد و فريدون گفت: پدرم منصور بود و مادرم ژاله.

لبخندی زد و ادامه داد: پدرم هميشه می‌گفت من بيشتر به مادرم رفته‌ام تا به او.

شيرين قاشقی را كه به دهانش نزديك كرده بود روی بشقاب گذاشت و نگاه متحيری به مادرش انداخت. پيرزن مات و مبهوت فريدون شده بود. ضربان قلبش بالا رفته بود و رنگش به شدت پريده بود. شيرين با تغيير حالت مادرش نگران شد و گفت: مادر حالت خوب است؟ قرص‌هايت را خورده‌ای؟

پيرزن نگاه اشك آلودش را از شيرين پنهان كرد و از روی صندلی بلند شد: من حالم زياد خوب نيست عذر می‌خواهم بايد به اتاقم بروم.

سپس با كمك عصايش آرام آرام به اتاقش رفت. شيرين نگاهی به فريدون انداخت و گفت: ببخشيد استاد، نمی‌دانم چرا مادرم امشب نسبت به زندگی شما كنجكاو شده بود.

فريدون حرف او را نشنيد و گفت: بيماری مادرتان چيست؟

شيرين ابروانش را بالا برد، آهی سر داد و گفت: ديابت، كرونر قلبی، آرتروز گردن، واريس، يأس و نا اميدی و تنهایی.

فريدون با تأثر سری تكان داد: شما بايد خيلی مراقبشان باشيد.

شيرين نگاهی به فريدون انداخت، ضربان قلبش شدت گرفته بود و صورتش داغتر از چند لحظه قبل.

فريدون سرش را بلند كرد و ناخودآگاه نگاهش در نگاه آبی شيرين درآميخت، ولی بلافاصله نگاهش را به سوی دلنيا و شوان متوجه ساخت. شيرين فهميده بود كه احساساتش شعله كشيده و دليل آن را نيز می‌دانست.

ادامه دارد...

جایی برای دیدن جذابیت های دست ساز:

telegram.me/MyIraniancrafts

https://t.me/joinchat/AAAAAD8m7AVCX_3SMOVk_p